Burn-out het verhaal van Mieke

Mieke is reeds 9 maanden thuis.
Eind februari werd ze ziek van het werk naar huis gestuurd.
Helemaal over haar toeren, wenend en uitgeput.

Het verdikt kon snel gemaakt worden.
Burn-out.

De dokter rade haar aan het twee weekjes kalm aan te doen en te rusten.
Mieke deed in die tijd niets anders dan slapen.
Ze kon gewoon niets beginnen. Ze was zo moe.

Na de eerste twee weken werd wel duidelijk dat het werk hervatten niet aan de orde was.
De volgende weken zou ze zich moeten herpakken en meer buiten komen.
Alle dagen wandelen.

Al snel ging het van kwaad naar erger.
Ze kon de slaap niet vatten en als ze sliep werd ze na een uurtje telkens weer wakker.
Ze was moe maar de gedachten spookten door haar hoofd.
Wat gaat er nu gebeuren ? En mijn job ?
Ga ik nu mij inkomen verliezen.
Wat moet ik nu doen ?

"Om te slapen neem ik s avonds een glaasje cava" dacht ze. "Dan slaap ik beter".
Al snel werd dit een gewoonte en kon 1 glas de slaap niet meer vinden.
Zo kwam Mieke op mijn pad.
Er moest iets gebeuren.


"Ik kan me zo moeilijk concentreren opperde ze, en ik vergeet veel dingen. 
Onlangs stond ik thuis te voet voor de deur en besefte plots dat ik met de wagen de stad in was gegaan....."
"Wanneer de wekker af gaat 's morgens krijg ik met moeite mijn ogen open en lijkt het alsof mijn geest niet wakker wil worden.
Ik heb dikwijls spierpijn, en als ik mij haast krijg ik geen lucht en doet het pijn op de borst."


Ja, want naast ons hoofd, vertoond ook ons lichaam uitputtingsverschijnselen bij burn-out.
Samen konden we nu de zaken op een rijtje zetten.
De angsten, de problemen en de oorzaken.

In het begin kwam Mieke alle twee weken over de vloer, maar na een tweetal maanden konden we deze periode al verlengen tot na 3 en nadien vier weken.
Opmerkelijk vond ik wanneer ze zei "Ik ben steeds zo content dat ik hier geweest ben"
We probeerden alle obstakels één voor één aan te pakken zoals zij dit wenst.
Op haar tempo.
Zij moet zich bij elke aanpak gelukkig voelen.

Uit ervaring wist ik dat Burn-out niet op 123 kan verholpen worden.
Het is dan ook een gevolg van heel lang onder stress te staan.
Zowel onze geest als ons lichaam hebben schade ervaren.
Na een burn-out wordt het nooit meer zoals vroeger..... maar ook niet slechter.
We beginnen gewoon opnieuw maar het een bibliotheek aan ervaring om U tegen te zeggen.
Samen hebben we de zwakke plekken een naam gegeven, oplossingen gezocht en de tijd genomen om zowel mentaal en fysiek te herstellen.

Want zolang je hoofd niet ok is, kan je ook geen kracht verzamelen, en zolang je lichaam niet ok is, kan je geen energie vinden om de zaken aan te pakken.
Een moeilijke klus !

Maar niet onmogelijk.
Ondertussen straalt Mieke terug van zelfvertrouwen, heeft ze energie om de wereld te verbeteren en houd ze weer van alles om haar heen.
Ze ontdekte de schoonheid van de simpele dingen rondom haar en kijkt met vreugde toe wanneer ze de vogels hoort zingen in de tuin. "Wat is dat lang geleden" zei ze onlangs. " Ik wist gewoon niet meer dat de bomen van kleur veranderde in de winter en de vogels fluiten wanneer de zon schijnt"

Volgende maand gaat ze terug aan het werk. In overleg met haar baas en de controledokter.
Een nieuw begin. Een nieuw leven. Een leven na de burn-out.

En ik, ik mis haar nu al.
Want coaching is een traject.
Een opgave en uitdaging om mensen opnieuw gelukkig door het leven te zien gaan.
Coaching is begeleiden vanuit je hart en je hoofd.
Coaching is vechten opdat burn-out ons leven niet overneemt.

Heb jij je erkent in het verhaal van Mieke en wil je iets doen om jouw burnout aan te pakken op alle fronten ?
Wil je meer weten hoe we te werk gaan ?
Contacteer mij dan vrijblijvend voor meer info en een kennismakingsgesprek.

Ik luister met veel aandacht naar jouw verhaal en probleem.
Een kennismakingsgesprek duurt 60 min.
Jouw bijdrage omvat 50 euro.

Je kan mij steeds bellen op het nummer 0472329993.
Stuur je liever een mail ? Dit kan. Mijn mailadres : stress.off@outlook.com

Burn-out preventie in bedrijven

Meer en meer merken ondernemers dat het ziekteverzuim verhoogt binnen hun bedrijf.
Naast de fysische aandoeningen en geneeskundige ingrepen, heeft "overspannen, depressie, stress en burn-out" een groot deel van de redenen van verzuim op zich genomen.

Zoals we onlangs konden lezen in het artikel van Bieke Cornille in de krant HLN  " Het leven gaat te snel meneer", dat driekwart Vlamingen vindt dat het tempo de laatste 5 jaar verhoogd is, razen we druk druk druk door het leven.

Daarnaast is de drang naar welvaart in het bedrijf steeds meer voelbaar. De cijfers moeten steeds beter zijn dan vorig jaar, en als ze beter zijn, moeten we nog beter presteren.
Dat is toch wat onze aandeelhouders verwachten niet ?
Of we boxen op tegen de steeds groter wordende concurrentie, wat ons verplicht harder te werken met minder middelen. In vele gevallen minder "personeel".

Wanneer ik onlangs een workshop rond "omgaan met stress en burn-out", viel het mij op dat 80% van de deelnemers actief zijn in de zorgsector en 20% in de dienstverlenende sectoren.

Niet alleen de werkomstandigheden zorgen voor onrust, maar vooral ook alle microstress die hierdoor ontstaat. Naast de angst om hun werk te verliezen, van dienst te worden veranderd of grote vernieuwingen te ondergaan, komt vooral de grotere werkdruk ter sprake.
Deze druk zorgt ervoor dat taken niet meer naar goede orde kunnen worden uitgevoerd en dat opdracht en timemanagement niet op elkaar kunnen worden afgestemd.

Het zijn echter die bijkomende zaken zoals, verkeer, files, verkeersagressie, staking, lang wachten aan de kassa, verzuring van de sociale omgang, kinderopvang en kleine persoonlijke ongemakken die de emmer doen overlopen omdat deze microstress oorzaken alle dagen weerkeren.

Je staat er niet bij stil, ervaart het als gewoon, en doet er niets aan.
Deze factoren leiden door onwetendheid mede tot burn-out.

Hoe kunnen we deze factoren onschadelijk maken ?
Door preventie.
Door aan onze werknemers de kennis over te brengen wat stress nu eigenlijk betekend.
Wat stress doet met een mens die lang onder druk staat.
Maar vooral hoe we dit kunnen voorkomen.

Ben jij één van deze ondernemers die zijn personeel hoog in het vaandel draagt en het beste met ze voor heeft?  Maak dan snel een afspraak voor een sessie "stress en burn-out preventie" op uw bedrijf voor al uw medewerkers.

Voor meer info en offertes :
mail naar :  stress.off@outlook.com
of bel het mobile nummer : 0472329993.

Graag antwoorden wij op al uw vragen.

Steeds tot uw dienst,

Carine Verberckmoes

Stresscoach bij Stress Off.

Stress en Burn-out een onbegrepen syndroom ?

Waarom wordt Burn-out en overmatige stress nog steeds gezien als een teken van zwakte ?
Niets is minder waar.
Het zijn immer zij, die niet stoppen,
zij die roofbouw plegen op hun eigen lichaam,
die aan het einde van hun kunnen volledig uitgeput en opgebrand achter blijven.
Zij op wie alle anderen konden rekenen en voor wie helpen en bijstaan een automatisme was.
Het zijn juist die sterke personen van wie iedereen denkt "die kan het wel alleen", die uiteindelijk onbegrepen achterblijven met een schuldgevoel omdat ze niet meer in staat zijn alles alleen aan te kunnen.

Wanneer de ziekte toeslaat en niets nog lukt,
wanneer je als een hoopje ellende uit bed kruipt en reeds te moe bent om de dag te beginnen,
kijkt iedereen aan de zijlijn toe en zwijgt.

Moe, verloren en onbegrepen is het zoeken naar herstel.
Herstel van lichaam en geest.

Voor zo ver dit nog mogelijk is,
want de innerlijke schade kan niet gemeten worden en is onomkeerbaar.
Allerlei kwalen, pijnen en ziektes doen zich random voor.
Maar niemand schijnt te beseffen dat de grote oorzaak reeds gekend is.

Ze noemt Burn-out !
Een woord als een klok in een hoge toren, die iedereen hoort maar niemand kijkt er naar om.
Een ziekte, een aandoening, maar niemand ziet het.

" Je ziet er goed uit" hoor je de omgeving roepen. "Ben je al terug aan het werk" ?
" Oh je kan al goed uit de voeten, nog even en je bent terug de oude"

Was het maar waar, denk je bij jezelf, terwijl je opnieuw dat schuldgevoel probeert te verwerken.
Ik heb geen koorts, zie er niet slecht uit, maar ben zo moe en voel me zo slecht.
Is er nu niemand die weet wat er in mij omgaat ?

Neen, want zij die voordien geen rekening met je hielden, zullen het zeker nu ook niet doen.
ze weten immers niet waar je het over hebt.

Bespaar jezelf de illusie, en ga er vanuit dat niets nog hetzelfde zal zijn.
Je moet zelf uit deze put kruipen en zelf elke verandering in je leven creëren.
Je moet zelf de weg naar herstel bewandelen,
.....maar niet alleen.
Wij,
die ooit ook aan de streep stonden, alles verloren en opnieuw overeind kropen kunnen je helpen op te staan.
Wij, geven stress en burn-out een gezicht, een beeld, een begrip.
Laat je stem horen.
Samen doen we er wat aan.

Maak kennis met stresscaching tijdens een wandeling langsheen  de stadsvesten van de mooie stad Lier.

Uw coach neemt u mee om opnieuw te ontdekken hoe u zich kan ontspannen op een zeer eenvoudige manier.

Voorkom een burn-out en maak tijd voor jezelf.

Tijdens de wandeling zal u kunnen kennismaken met enkele technieken om rust en ontspanning te brengen en de slaap te verbeteren.

Inschrijven kan via email : stress.off@outlook.com

Deelnameprijs : 5 euro

Elke deelnemer ontvangt een kleine attentie. 

Help, ik heb een burnout !

Nadat ze zich zacht in slaap had geweend, donkere gedachten tollend door haar hoofd tot rust probeerde te brengen , woelend de nacht doorbracht en veel te vroeg weer de ogen opende, rolden de tranen opnieuw over haar wangen.

Jana liep langzaam naar de badkamer.
Ze moest zich klaarmaken om te gaan werken, maar haar schouders en armen voelen als lood, ze is zo moe. Haar rug doet pijn, nek is stijf en hoofdpijn belet haar de ogen ver te openen.

Terwijl ze de haren droogt wordt het lijstje "to do" al overlopen en neemt de spanning toe.
Een krop in de keel belet haar een ontbijt te nemen. Koffie is voldoende zegt ze.
De dokter had haar echter al gewaarschuwd niet te veel van dat zwarte goud tot zich te nemen.
Die pijn in de borst, hogere bloeddruk en hartkloppingen af en toe, nemen geen vreugde met dit pure stuff.

Haar partner Simon overschouwt het geheel en moedigt haar aan toch eens langs de dokter te gaan en vandaag ziek te melden.
Als een leeuw in een kooi brult ze het uit.
Wie zou dan haar taken overnemen, voor de mensen zorgen, de facturen klaar maken, de boekhouding doen, het uurrooster samenstellen, de dokters ontvangen, medicatie bestellen en de vergadering bijwonen ?

Jana is immers verpleegkundig diensthoofd op de afdeling voor ouderlingen met een handicap in het zorgcentrum om de hoek. En daar kan ze echt niet gemist worden vandaag. ( en morgen, ...)

Reeds meer dan 10 jaar delen de bewoners hun lief en leed toe aan haar steeds luisterend oor.
Haar liefde voor de mens en haar vak maakten van haar de sociale, warme en geduldige dame die steeds het comfort van haar mensen hoog in het vaandel draagt.

De laatste jaren werd het echter moeilijker en moeilijker om de dienst draaiende te houden.
Ziekteverzuim, personeelsverloop, steeds meer administratie en deadlines eisten haar krachten en energie op.
Soms viel ze ook nog in voor haar collega's wanneer die door een noodgeval niet konden aanwezig zijn en er geen vervanging meer mogelijk was.
Zwaar, maar niet te veel voor haar.
Althans niet in haar hoofd.

Ze was immers gewend weinig slaap te genieten sinds de komst van haar twee lieve kleine dochtertjes. 4 en 7 zijn ze nu. Loesje en Hannelore.
Hannelore zit al in het eerste leerjaar en wil altijd de beste zijn.
Ze vraagt mama alle dagen haar lesjes af te vragen en te corrigeren.
Loesje went al aardig aan de kleuterschool maar wil vooral voetballen met de jongens en crossen met de driewielers op het schoolpleintje.
Thuis stil voor de Tv zitten is niet aan haar besteed tenzij ze papa kan komen pesten wanneer die languit op de bank ligt, na een dag zware arbeid.

Plots gaat het licht uit.
Een doffe plof klinkt.
Het is alsof iets op de grond valt.

Wanneer Simon komt aangelopen ziet hij Jana lijkbleek op de grond liggen.
"Jana, Jana, wat gebeurd er ? Hoor je mij ? Jana ? "
Jana hoort Simons stem in paniek haar naam roepen.
Het lijkt alsof haar lichaam ontwaakt vanaf haar tenen, voeten naar boven over haar benen naar haar lichaam om dan uiteindelijk in haar hoofd haar ogen te openen.
"Het gaat wel" zegt ze schril. "Het gaat wel, het is niets".
"Ik werd opeens een beetje draaierig".
Terwijl ze zich met moeite van de grond raapt en overeind kruipt rollen de tranen naar beneden.
Ze huilt en huilt.
Snikkend probeert ze te zeggen : " ik kan niet meer"
"Help mij"
"Ik denk dat ik een burn-out heb".

Van postoperatieve stress tot Burn-out . Echt ? Of een fabeltje ?

Snel, sneller snelst.
De hedendaagse cultuur van onze gezondheidszorg zoeft als een sneltrein voorbij.
Nieuwe wetenschap, nieuwe gedachtengang, nieuwe manier van zorgen.
Besparingen en winstbejag, maken dat de patiënt meer en meer zichzelf dient te revalideren.

Om de hospitalisatieperiode in te korten en de bedden te sparen voor "zwaardere" ingrepen, worden meer en meer heelkundige ingrepen op de dagkliniek opgenomen.

Van farmaceutische ondernemingen hoor je geen klagen.
In plaats van 1 pilletje per dag gedurende enkele dagen, wordt de patiënt een doos van elk product voorgeschreven en wrijft de apotheek en de fabrikant in de handen.

Door de snelle evolutie en constante vernieuwing op medisch vlak, lijkt het merendeel van de ingrepen een routineklus.

Terecht of niet terecht ? Dat oordeel laten we aan onze artsen over.
Wat wel een feit is dat meer en meer mensen geconfronteerd worden met nazorg en verwikkelingen in de thuissituatie, waar niemand geschoold en genoeg geïnformeerd is om de angst, pijn en onzekerheid het hoofd te bieden, ondanks de verstrekte folder die een "normale" evolutie beschrijft.
Handig, waren het niet dat de doorsnee patiënt nu juist wel afwijkt van de normale evolutie.
We zijn immer allen unieke individuen niet ?

De patient dient zelf zijn pijnbehandeling te starten, meestal vroeger dan verwacht omdat de narcose  toch net niet zolang aanhoud.
Zou de patiënt meer adrenaline aanmaken nu hij alleen thuis is, en zichzelf  meer nerveus en angstig voelt zonder de witte jassen in zijn buurt ?

Maar wat nu met die patiënt ?
Wat met de ideologie om het comfort van de patiënt steeds voorop te zetten in elke linie van de gezondheidszorg.
Deze vooropgestelde ideale gedachtengang die de patiënt steeds het gevoel moet geven in goede handen te zijn.
Die gedachtengang die empathie van zijn verzorgers hoog in het vaandel draagt.
Wat blijft vandaag de dag in de praktijk nog over van deze voortreffelijke sociaal ingestelde manier om met elkaar om te gaan ?

Wat zeker is dat menige patiënt veel meer stress ervaart na een dagje narcose op de dagkliniek, dan wanneer hij van het comfort en de aandacht kan genieten, die de verpleging van een afdeling hem zou kunnen bieden.
Hij legt immer al zijn vertrouwen in de handen van zijn behandelend geneesheer, maar die is helaas niet zomaar te bereiken, nog zijn/haar assistent, nu de patiënt "rustig" thuis zit.

Zelfs in de hedendaagse huisartsenpraktijk is een snelle oproep onmogelijk.
We werken met zijn allen immers meestal " from 9 tot 8", waarna in de meeste regio's de arts van wacht, de wachtpost of de spoeddienst de zorgen overneemt.
Ze zijn nog net een stap verwijdert van de "videocall" die de verkeersproblemen ook zou oplossen en de patiënt dichterbij kan brengen vanuit zijn "comfortzone"

En dat kan nu juist de druppel zijn die de figuurlijke emmer doet overlopen.
In de thuissituatie neemt de patiënt amper nog de tijd om de opgedragen nabehandeling goed op te volgen, om nadien, eens weer op de werkvloer, (waar hij niet kan gemist worden, althans dat denkt hij,) te vergeten zijn zo nodige recuperatie van lichaam en geest, de tijd te geven om te helen.

Zijn omgeving is al lang vergeten dat er iets heeft geweest, of oordeelt, als je terug bent wil dat zeggen dat je "ok" bent.

Maar zijn omgeving, dat zijn "WIJ".
Zijn wij stilaan die ongevoelige wezens aan het worden die mee in de stroom naar succes, macht en rijkdom worden gezogen en vergeten dat wat we ook doen, onze medemens nodig hebben in zijn beste vorm ?
Zijn omgeving die oh zo nodig is, om die figuurlijke schouder te bieden en dat luisterend oor ?
Zijn omgeving die de patiënt afleiding geeft en een goed gevoel.
Zijn omgeving die dagdagelijks zij aan zij werkt, of leiding geeft, en vergeet dat ook zij hetzelfde kunnen overkomen en dan hopen op begrip.
Wij, familie, vrienden, kennissen, buren, collega's, werkgevers, artsen, verpleegkundigen, sociale helpers, bestuurders, overheid, .....

Meermaals komen die gerevalideerde patiënten enkele tijd, of zelf jaren nadien, in de problemen.
Ze slepen de kwaaltjes en pijntjes met zich ten gevolge van die periode waarin ze te veel gevraagd hebben van hun "IK".
Nog enkele externe factoren, zoals reorganisatie, meer verantwoordelijkheden, familiale omstandigheden, onbegrip of onderwaardering, leiden al snel tot de zo gevreesde burn-out.

En zo komen we terug bij af waar kwaaltjes opduiken zoals vermoeidheid, angst, depressie, maar ook diabetici, lage rugpijn, spierpijn, pijnlijke nek en schouders,hoofdpijn, snelle polsslag, bonzend hart, misselijkheid, benauwdheid, diaree of verstopping, verkoudheden, zenuwtrekken, verhoogde transpiratie, tandenknarsen, verkrampingen,slaapproblemen, vergeetachtigheid, concentratiestoornissen, rusteloosheid, huilbuien, geïrriteerdheid, verslaafdheid.

Wat dan weer leidt tot onderzoeken, ingrepen, arbeidsongeschiktheid.....


Carine Verberckmoes
Stresscoach

Stressed, pijn, onzeker, angst,...BURN-OUT

Dagelijks hoor je iemand zeggen :
"Alles doet pijn, pffff stress, ik heb het zo druk, geen tijd, ben moe maar ik moet verder he ! Mijn schouders doen zo'n pijn, alles zit vast, ik zou eens langs de dokter moeten ! "

Dagen, maanden, soms jaren gaan voorbij.
Tot opeens ze niet meer instaat zij verder te kunnen.
Totdat de pijn de overhand haalt en hun leven beheerst.
Totdat ze de moed opgeven.

Allerhanden kwaaltjes steken de kop op.
"Wat is dat toch met mij ?", vragen ze zich af.
"Ik moet mij soms verder slepen"

Hun omgeving denk dat ze enkel aandacht vragen, en over niets anders meer kan praten. Uiteindelijk haken ze af.
Hun sociale omgang verminderd, hun dagtaken daarentegen niet. Hun humeur daalt onder nul, en soms, ja soms zijn ze helemaal niet meer te pruimen. Snel geïrriteerd, nerveus, hyper gevoelig, en daarna boos.
Hun huisgenoten lopen op de toppen van hun tenen, en nog ..... zien zij niet wat er gebeurt.

Hij daar, die onbekende, waar iedereen over praat maar niemand hem echt kent, komt om de hoek.
Hij nadert.
Hij daar, die alles kapot maakt sloopt binnen in hun leven.
Hij die hen ziek maakt.
Hun leven overhoop haalt en alles wat ze hebben opgebouwd neerhaalt.
Hij, die duistere, ontastbare, onverstaanbare.
Hij, die noemt Burn-out.

Burn-out, It happend to me !

Plots, op een dinsdagmorgen,
in volle overleg met mijn directeur, barste ik uit in een stevige huilbui.
Ik wist zelfs niet waarom.
De last van heel de wereld leek op mijn schouders te rusten.
Niets kon me tot rust brengen.
Ik snelde naar mijn eigen Buro, en daar ging het licht uit.

"Het heeft nog lang geduurd" zei de dokter cynisch.
Verdict een zware Burn-out.

Hoe is het zover kunnen komen ?
Wat deed ik nou verkeerd, dacht ik bij mezelf.

Reeds meer dan 30 jaar had ik mijn carièrre opgebouwd.
Mijn verantwoordelijkheden genomen.
Plezier gehad aan de creatie van nieuwe projecten,
voldoening gekregen van de resultaten van mijn ervaring en inspanning.
Althans dat dacht ik.....

Het laatste jaar had ik het land rondgetrokken,
om onze toekomstige nieuwe programma's onder de knie te krijgen en deze in mijn hoofd in te plannen in onze werkzaamheden.
Ik genoot van alle acties.
Alhoewel af en toe de angst tot falen mij wel parten speelde.
Dus toch.....

Aan het thuisfront waren de taken goed verdeeld.
Voor mijn mama werd goed gezorgd.
Familie en thuiszorg stonden klaar om mij te helpen.
Ze kon makkelijk 100 worden.
Ik moest mij geen zorgen maken.
Niet ? .......

Mijn eigen gezondheid kon ik de baas.
Die kwaaltjes van het ouder worden en restletsels na die zware operatie hoorden nou eenmaal bij mijn dagelijks ritueel.
Ik nam ze er bij, paste mij aan en leefde zoals ik dacht dat het goed was.
Ik was immers sterk.
Althans zo leek het toen ......

In tegenstelling tot wat iedereen verwachte, zakte ik niet weg van vermoeidheid, maar wist geen blijf met tonnen energie.
Alle klusjes, taakjes en steeds uitgestelde plannen werden op een paar weken tijd uitgevoerd en van de bucketlist geschrapt.
Ik bleef maar tollen.
Slapen werd een probleem.
Uren na mekaar zag ik de klok tellen naar de morgen toe.
Eindelijk nu mocht ik weer aan de slag.

Aan vrienden en kennissen geen probleem,  alsook mijn collega's zijn de beste die je kan voorstellen.
Iedereen wist mij wonen om goede raad en hulp waar nodig.
Maar ik hoor ze zo weinig ?
Misschien weten ze niet dat ik ziek ben ?
Misschien weten ze niet dat ik ze nodig heb ?
Ach, ze hebben het druk.
Zoals ik vroeger.
Ik sla me er wel door ....

Naar mate de tijd verstreek kwam ook de boosheid om de hoek kijken.
Waarom ik ?
Wat heb ik toch misdaan ?
Waarom lijkt heel de wereld tegen mij ?
Een complot ?

Om tot rust te komen stelde de dokter voor om even te gaan praten met een coach.
Een stress coach die je kon begeleiden om de burn-out te begrijpen en leren hoe je er mee omgaat.

Al na het eerste gesprek beet ik me vast in het onderwerp.
Wat is stress ?
Wat is een Burn-out ?
Hoe ga je hier mee om.
Ik wou en zou de materie onder de knie krijgen.
Ik wou en zou voorkomen dat anderen dit ook allemaal doormaakten.
Ik wou Stress coach worden.
Ik werd Stress coach !


Carine Verberckmoes

Stresscoach by Stress Off

Burn Out of werkstress

Burn Out wordt meermaals genoemd als een allesomvattende term voor werkstress.
Stress in en door de situatie in de onderneming of bedrijf waar je tewerkgesteld wordt,
maar ook het " werk" thuis, zoals het huishouden, de kinderen, het gezin runnen.

Al deze factoren samen kunnen er voor zorgen dat je het even niet meer ziet zitten,
je motivatie sterk verminderd is en je elke productiviteit als teveel gaat ervaren.
Je bent moe. Zeer moe.

Hoe komt dat nu zo opeens ? 

Hier spelen zeer veel factoren een rol in.
- De zwaarte van je werk, fysiek en/of mentaal.
- De overbelasting. Er wordt steeds maar meer en meer gevraagd van je.
- De onderbelasting. ( Bore out) Het werk is voor u te eenvoudig, te monotoon.
  Je raakt gefrustreerd omdat je jouw energie en kennis niet meer
  kwijt kan.
- Het gebrek aan communicatie. Je weet gewoon niet meer wat van jou verlangt wordt.
  Wat is je functie of taakomschrijving ?
- Wispelturigheid, tegenstrijdige opgaven.
- Conflicten
- Toekomstonzekerheid
- Gebeurtenissen op het werk en/of privé

Al deze factoren zorgen er voor dat je draagkracht en draaglast uit balans geraken.

Er kunnen zicht verschillende symptomen voordoen die een Burn-out aankondigen.
- chronische vermoeidheid
- uitputting
- angst
- machteloosheid
- concentratiestoornissen
- slaapstoornissen
- lage rugpijn
- allergieën
- hoofdpijn
- nervositeit
- boosheid
- wrok
- diabetici
- alcoholisme

Meestal ben je niet meer in staat om zelfstandig hier verandering in te brengen.
De huisarts en nadien een burn out- en stresscoach helpen je weer op weg om stap voor
stap je herstelplan in goede banen te leiden.
Door het stellen van realistische doeleinden op jouw tempo en met gevoel voor
jouw eigenwaarde werken ze samen met jou naar
een gezonde IK.

Coaching

Coaching ?

Wat is stresscoaching ? 


Wel, wij leren jullie de signalen herkennen bij een onevenwicht tussen draagkracht en draaglast.
Heb je een burn-out ? Of kan je de dingen in het leven moeilijk vatten ?
Samen zoeken we naar de oorzaken van stress en werken aan een manier om hier mee om te gaan.


Hoe doen we dat ? 

Onze begeleiding bestaat eruit om jou te helpen,  je lichaam en geest weer in balans te brengen.
Stress is immers ontstaan, wanneer jouw individuele draagkracht kleiner is dan de last die je moet dragen.

We pakken de dingen samen aan zodat we stap voor stap dichter bij jouw herstel komen.

Door omstandigheden kan je soms de slaap niet vatten, ben je altijd zo moe, heb je weinig beweging, let je niet zou nauw op je voeding en kom je tijd tekort om echt te genieten van dit leven.

Maar het kan ook omgekeerd.
Je kan ook ontevreden zijn met wat je tot hiertoe hebt bereikt.
Het leven beantwoord niet aan jou verwachtingen en je hebt zoveel energie die je niet kwijt kan.
Ook dit kan een oorzaak van jouw stress zijn.

Eerste grote stap,
ons hoofd leegmaken.
De eerste stap in de goede richting.

Wij doen de deur open, maar jij moet zelf binnenstappen !

Welkom in de wereld van coaching.


Carine
Stresscoach

Ontspanning

GEVRAAGD : ONTSPANNING       

Time Managing.

Om te overleven in onze dagelijkse drukte, is het noodzakelijk aandacht te besteden aan onze takenlijst. 

Ook al lijkt dit oh zo gemakkelijk voor velen onder ons een berg om tegen op te zien. 

Hoe meer van onze geest en lichaam verlangd word, hoe meer problemen we krijgen met onze “simpelere” bezigheden. 

Laten we even overlopen : 

- het ontbijt : gereduseerd tot snelle hap onderweg of helemaal niet !

- de pauze : uitgesteld of snel koffie.

- de lunch : ipv een babbel in de kantine met onze collega’s, nemen we tussenin een hap !
  Nu kunnen we in alle rust verder doen niet ? 

- pauze : nog zoveel te doen. 

- het avondmaal : terwijl we de aardappels schillen kijken we huiswerk van de kinderen na

  en brengen onze eigen kennis over.

Daarna genieten we van onze maaltijd kijkend of iedereen wel voldaan is.
We sorteren de vaat, steken de was in en sporen onze kinderen aan klaar te zijn voor de muziekschool, het ballet, de turnkring en de voetbal- tennis- of andere training.
We brengen iedereen ter plaatse, en beginnen even later aan de ophaaldienst. 

Thuis gekomen, maken we alles in orde voor de volgende dag , vullen de brooddozen met gezonde voeding, stoppen de kleinsten in bed, we ploffen in de zetel en vallen in slaap. 

Zijn we nu echt niks vergeten ?

Wat is stress

Wat is stress ? 

Van nature is spanning vaak nuttig. Je bent alert en kan sneller reageren.
Je ademhaling en hartslag gaan sneller, ,je bloeddruk gaat omhoog.

Voor je op vakantie vertrekt, een presentatie geeft of examens aflegt, ben je gespannen.
Dat is normaal.
Na deze situatie verdwijnt de spanning en herstelt je lichaam en geest.

Maar soms wordt er te veel van ons gevraagd of zijn we overmoedig en willen we te veel van onszelf.
We ervaren te weinig steun of waardering, thuis of op het werk.
Zulke situaties geven extra en langdurige spanning.

Je hebt het gevoel dat je constant gestresst bent.
Je bent altijd moe en snel geïrriteerd.
Ontspannen lukt niet meer. Slapen al evenmin.
Dan wordt stress een probleem en is dit heel ongezond.

Tijd om hier iets aan te doen !
Stress Off kan je helpen.
Maak een afspraak.
Samen kunnen we dit aan.

uw coach, 
Carine

Start to Stress Off

Elke verandering begint bij jezelf ...
Een wijze raad die ik na een stevige burn-out goed heb onthouden.

Na het behalen van mijn coach diploma heb ik besloten U te helpen omgaan met stress, burn-out en stresspreventie.

Stress Off is geboren.

Zoals Lou Holtz zei " It's not the load that breaks you down, it's the way you carry it".


Laat mij alvast helpen dragen...


Carine Verberckmoes
Stresscoach