Stressed, pijn, onzeker, angst,...BURN-OUT

Dagelijks hoor je iemand zeggen :
"Alles doet pijn, pffff stress, ik heb het zo druk, geen tijd, ben moe maar ik moet verder he ! Mijn schouders doen zo'n pijn, alles zit vast, ik zou eens langs de dokter moeten ! "

Dagen, maanden, soms jaren gaan voorbij.
Tot opeens ze niet meer instaat zij verder te kunnen.
Totdat de pijn de overhand haalt en hun leven beheerst.
Totdat ze de moed opgeven.

Allerhanden kwaaltjes steken de kop op.
"Wat is dat toch met mij ?", vragen ze zich af.
"Ik moet mij soms verder slepen"

Hun omgeving denk dat ze enkel aandacht vragen, en over niets anders meer kan praten. Uiteindelijk haken ze af.
Hun sociale omgang verminderd, hun dagtaken daarentegen niet. Hun humeur daalt onder nul, en soms, ja soms zijn ze helemaal niet meer te pruimen. Snel geïrriteerd, nerveus, hyper gevoelig, en daarna boos.
Hun huisgenoten lopen op de toppen van hun tenen, en nog ..... zien zij niet wat er gebeurt.

Hij daar, die onbekende, waar iedereen over praat maar niemand hem echt kent, komt om de hoek.
Hij nadert.
Hij daar, die alles kapot maakt sloopt binnen in hun leven.
Hij die hen ziek maakt.
Hun leven overhoop haalt en alles wat ze hebben opgebouwd neerhaalt.
Hij, die duistere, ontastbare, onverstaanbare.
Hij, die noemt Burn-out.