Het verhaal van Jef is schrijnend.
Na zijn militaire dienstplicht zocht hij werk in de gezondheidssector.
Met hart en ziel heeft hij meer dan 30 jaar lang de kleuren en de visie van het bedrijf verdedigd.
Ook tijdens zijn vrije tijd.
Voetbal was zijn passie en de meerderheid van collega's waren mannen die zijn passie deelde.
Met plezier hielp hij samen met enkele andere van het eerste uur, een personeelsvereniging uitbouwen. Er ontstonden heuse vriendschappen die jaren duurden.
Maar toen sloeg het noodlot toe.
Met nog enkele jaren voor de boeg, alvorens te kunnen genieten van een welverdiende rust, kondigde zich een reorganisatie aan in het bedrijf.
Jef ziet eerst geen probleem. "Dat hebben we toch al eerder meegemaakt zekers" denkt hij.
"Weet je nog ? Die grote verhuis ? Het moet ergens in de jaren 80 of 90 geweest zijn. Toen hebben we nogal gelachen. Over de straat tussen de tramsporen met onze spullen ! Dat was een beleving ! Daar is dit toch niets tegen he ! "
Al snel werd duidelijk dat deze keer het niet zo prettig ging zijn.
Iedereen diende opnieuw te bewijzen dat hij of zij, zijn "plaats" in de werking wel waard was.
Ook hij. Alleen werd zijn werk helemaal geautomatiseerd en zijn collega's verdeeld over andere diensten. Niet alleen dat maar ook de wetenschap dat zijn "leiderschap" nooit werd verloond zoals het hoorde, zijn medailles werden afgerukt en hij nu als een nieuwe matroos werd behandeld, deed pijn.
De nieuwe leiding dacht immers enkel aan productie en eigen behoud in een nieuw wereld van concurrentie en expansie. Zo veel mogelijk presteren met zo weinig mogelijk mensen.
Geen aandacht meer voor menselijkheid, respect en loyaliteit.
Burn-out ? Wat is dat ?
"Dat zijn profiteurs. Ze zien er toch allemaal goed uit !" hoor je soms in de wandelgangen.
Jef werd moe, heel moe.
Voelde soms spanning en steken in de borst en piekerde dag en nacht.
Zijn fysieke kracht nam af.
Zijn spieren deden constant pijn alsof hij een marathon zou gelopen hebben.
Hij kon zich moeilijk concentreren. Hij moest de dingen opschrijven of hij zou alles vergeten.
Zijn bloeddruk speelde hem soms parten en zijn humeur daalde onder nul.
Moest er nu nog duidelijkheid zijn, en structuur.
Moest er nu duidelijk een weg uitgestippeld worden met taakverdeling en verantwoordelijkheid. Maar neen, het leek wel een roerloos schip op een wilde zee.
Welke matroos kan dit gevaarte drijvend houden als de kapitein geen oog heeft voor de koers die hij vaart en de bemanning doelloos rond doolt.
Steeds meer en meer matrozen werden aan het dek van Jef toegedeeld. Zonder taak.
Jef werd ziek.
De dokter maakt al snel uit, dat alle symptomen naar een burn-out leiden.
Wat nu ?
Het was nog een paar jaar te vroeg om pensioen aan te vragen.
De dokter schreef rust voor en ontspanning.
Maar hoe kan je nu rusten als je hoofd 24 uur per dag als een tol draait.
Ontspanning ? Hoe doe je dat ? En mijn werk dan ?
"Ik heb nog afspraken, en er zijn dingen die ik alleen door mijn ervaring ken ! Ik kan dit niet aanleren, je moet dat voelen ! "
Jef kon het duidelijk niet loslaten.
Moest hij nu echt ander werk zoeken zoals de jobscoach opperde ?
Op zijn leeftijd ? Met zijn diploma ? Wie zou hem nu nemen op ervaring ? Welke ervaring ?
Hoe moest dit eindigen ?
Wel Jef, als stresscoach en ervaringsdeskundige, kan ik je vertellen :
niets is meer waard dan een mensenleven.
Het belangrijkste in dit leven moet op de eerste plaats komen.
Je gezondheid, je geluk, de mensen en dingen die je dierbaar zijn.
Laat het verleden los.
Het is voorbij.
Het blijft enkel een herinnering.
Wat nu gebeurd is niet jouw schuld. Je kan er niets aan doen !
Richt je aandacht op de toekomst.
Wat heeft een mens nodig om gelukkige te zijn ?
Wat heb je altijd al graag willen doen ?
Laat vandaag de start zijn van een nieuwe toekomst.
Maak je hoofd leeg, wandel de zorgen van je af.
Neem aandacht op je voeding. Laat suikers je spanning niet verhogen.
Probeer de dingen die je ongelukkig maken en spanning veroorzaken te verbannen.
Zoek mensen op die je lief zijn. Lach en maak plezier.
Het is toegestaan.
Bescherm jezelf in geest en lichaam.
Denk niet aan geld en ego, deze verdwijnen toch als sneeuw voor de zon naarmate we ouder worden.
Maak je niet druk om de dingen die je volgend jaar bent vergeten.
Leef nu !
Het is mij een waar genoegen je daarbij te mogen helpen.
Carine.
Na zijn militaire dienstplicht zocht hij werk in de gezondheidssector.
Met hart en ziel heeft hij meer dan 30 jaar lang de kleuren en de visie van het bedrijf verdedigd.
Ook tijdens zijn vrije tijd.
Voetbal was zijn passie en de meerderheid van collega's waren mannen die zijn passie deelde.
Met plezier hielp hij samen met enkele andere van het eerste uur, een personeelsvereniging uitbouwen. Er ontstonden heuse vriendschappen die jaren duurden.
Maar toen sloeg het noodlot toe.
Met nog enkele jaren voor de boeg, alvorens te kunnen genieten van een welverdiende rust, kondigde zich een reorganisatie aan in het bedrijf.
Jef ziet eerst geen probleem. "Dat hebben we toch al eerder meegemaakt zekers" denkt hij.
"Weet je nog ? Die grote verhuis ? Het moet ergens in de jaren 80 of 90 geweest zijn. Toen hebben we nogal gelachen. Over de straat tussen de tramsporen met onze spullen ! Dat was een beleving ! Daar is dit toch niets tegen he ! "
Al snel werd duidelijk dat deze keer het niet zo prettig ging zijn.
Iedereen diende opnieuw te bewijzen dat hij of zij, zijn "plaats" in de werking wel waard was.
Ook hij. Alleen werd zijn werk helemaal geautomatiseerd en zijn collega's verdeeld over andere diensten. Niet alleen dat maar ook de wetenschap dat zijn "leiderschap" nooit werd verloond zoals het hoorde, zijn medailles werden afgerukt en hij nu als een nieuwe matroos werd behandeld, deed pijn.
De nieuwe leiding dacht immers enkel aan productie en eigen behoud in een nieuw wereld van concurrentie en expansie. Zo veel mogelijk presteren met zo weinig mogelijk mensen.
Geen aandacht meer voor menselijkheid, respect en loyaliteit.
Burn-out ? Wat is dat ?
"Dat zijn profiteurs. Ze zien er toch allemaal goed uit !" hoor je soms in de wandelgangen.
Jef werd moe, heel moe.
Voelde soms spanning en steken in de borst en piekerde dag en nacht.
Zijn fysieke kracht nam af.
Zijn spieren deden constant pijn alsof hij een marathon zou gelopen hebben.
Hij kon zich moeilijk concentreren. Hij moest de dingen opschrijven of hij zou alles vergeten.
Zijn bloeddruk speelde hem soms parten en zijn humeur daalde onder nul.
Moest er nu nog duidelijkheid zijn, en structuur.
Moest er nu duidelijk een weg uitgestippeld worden met taakverdeling en verantwoordelijkheid. Maar neen, het leek wel een roerloos schip op een wilde zee.
Welke matroos kan dit gevaarte drijvend houden als de kapitein geen oog heeft voor de koers die hij vaart en de bemanning doelloos rond doolt.
Steeds meer en meer matrozen werden aan het dek van Jef toegedeeld. Zonder taak.
Jef werd ziek.
De dokter maakt al snel uit, dat alle symptomen naar een burn-out leiden.
Wat nu ?
Het was nog een paar jaar te vroeg om pensioen aan te vragen.
De dokter schreef rust voor en ontspanning.
Maar hoe kan je nu rusten als je hoofd 24 uur per dag als een tol draait.
Ontspanning ? Hoe doe je dat ? En mijn werk dan ?
"Ik heb nog afspraken, en er zijn dingen die ik alleen door mijn ervaring ken ! Ik kan dit niet aanleren, je moet dat voelen ! "
Jef kon het duidelijk niet loslaten.
Moest hij nu echt ander werk zoeken zoals de jobscoach opperde ?
Op zijn leeftijd ? Met zijn diploma ? Wie zou hem nu nemen op ervaring ? Welke ervaring ?
Hoe moest dit eindigen ?
Wel Jef, als stresscoach en ervaringsdeskundige, kan ik je vertellen :
niets is meer waard dan een mensenleven.
Het belangrijkste in dit leven moet op de eerste plaats komen.
Je gezondheid, je geluk, de mensen en dingen die je dierbaar zijn.
Laat het verleden los.
Het is voorbij.
Het blijft enkel een herinnering.
Wat nu gebeurd is niet jouw schuld. Je kan er niets aan doen !
Richt je aandacht op de toekomst.
Wat heeft een mens nodig om gelukkige te zijn ?
Wat heb je altijd al graag willen doen ?
Laat vandaag de start zijn van een nieuwe toekomst.
Maak je hoofd leeg, wandel de zorgen van je af.
Neem aandacht op je voeding. Laat suikers je spanning niet verhogen.
Probeer de dingen die je ongelukkig maken en spanning veroorzaken te verbannen.
Zoek mensen op die je lief zijn. Lach en maak plezier.
Het is toegestaan.
Bescherm jezelf in geest en lichaam.
Denk niet aan geld en ego, deze verdwijnen toch als sneeuw voor de zon naarmate we ouder worden.
Maak je niet druk om de dingen die je volgend jaar bent vergeten.
Leef nu !
Het is mij een waar genoegen je daarbij te mogen helpen.
Carine.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten