Waarom wordt Burn-out en overmatige stress nog steeds gezien als een teken van zwakte ?
Niets is minder waar.
Het zijn immer zij, die niet stoppen,
zij die roofbouw plegen op hun eigen lichaam,
die aan het einde van hun kunnen volledig uitgeput en opgebrand achter blijven.
Zij op wie alle anderen konden rekenen en voor wie helpen en bijstaan een automatisme was.
Het zijn juist die sterke personen van wie iedereen denkt "die kan het wel alleen", die uiteindelijk onbegrepen achterblijven met een schuldgevoel omdat ze niet meer in staat zijn alles alleen aan te kunnen.
Wanneer de ziekte toeslaat en niets nog lukt,
wanneer je als een hoopje ellende uit bed kruipt en reeds te moe bent om de dag te beginnen,
kijkt iedereen aan de zijlijn toe en zwijgt.
Moe, verloren en onbegrepen is het zoeken naar herstel.
Herstel van lichaam en geest.
Voor zo ver dit nog mogelijk is,
want de innerlijke schade kan niet gemeten worden en is onomkeerbaar.
Allerlei kwalen, pijnen en ziektes doen zich random voor.
Maar niemand schijnt te beseffen dat de grote oorzaak reeds gekend is.
Ze noemt Burn-out !
Een woord als een klok in een hoge toren, die iedereen hoort maar niemand kijkt er naar om.
Een ziekte, een aandoening, maar niemand ziet het.
" Je ziet er goed uit" hoor je de omgeving roepen. "Ben je al terug aan het werk" ?
" Oh je kan al goed uit de voeten, nog even en je bent terug de oude"
Was het maar waar, denk je bij jezelf, terwijl je opnieuw dat schuldgevoel probeert te verwerken.
Ik heb geen koorts, zie er niet slecht uit, maar ben zo moe en voel me zo slecht.
Is er nu niemand die weet wat er in mij omgaat ?
Neen, want zij die voordien geen rekening met je hielden, zullen het zeker nu ook niet doen.
ze weten immers niet waar je het over hebt.
Bespaar jezelf de illusie, en ga er vanuit dat niets nog hetzelfde zal zijn.
Je moet zelf uit deze put kruipen en zelf elke verandering in je leven creëren.
Je moet zelf de weg naar herstel bewandelen,
.....maar niet alleen.
Wij,
die ooit ook aan de streep stonden, alles verloren en opnieuw overeind kropen kunnen je helpen op te staan.
Wij, geven stress en burn-out een gezicht, een beeld, een begrip.
Laat je stem horen.
Samen doen we er wat aan.
Niets is minder waar.
Het zijn immer zij, die niet stoppen,
zij die roofbouw plegen op hun eigen lichaam,
die aan het einde van hun kunnen volledig uitgeput en opgebrand achter blijven.
Zij op wie alle anderen konden rekenen en voor wie helpen en bijstaan een automatisme was.
Het zijn juist die sterke personen van wie iedereen denkt "die kan het wel alleen", die uiteindelijk onbegrepen achterblijven met een schuldgevoel omdat ze niet meer in staat zijn alles alleen aan te kunnen.
Wanneer de ziekte toeslaat en niets nog lukt,
wanneer je als een hoopje ellende uit bed kruipt en reeds te moe bent om de dag te beginnen,
kijkt iedereen aan de zijlijn toe en zwijgt.
Moe, verloren en onbegrepen is het zoeken naar herstel.
Herstel van lichaam en geest.
Voor zo ver dit nog mogelijk is,
want de innerlijke schade kan niet gemeten worden en is onomkeerbaar.
Allerlei kwalen, pijnen en ziektes doen zich random voor.
Maar niemand schijnt te beseffen dat de grote oorzaak reeds gekend is.
Ze noemt Burn-out !
Een woord als een klok in een hoge toren, die iedereen hoort maar niemand kijkt er naar om.
Een ziekte, een aandoening, maar niemand ziet het.
" Je ziet er goed uit" hoor je de omgeving roepen. "Ben je al terug aan het werk" ?
" Oh je kan al goed uit de voeten, nog even en je bent terug de oude"
Was het maar waar, denk je bij jezelf, terwijl je opnieuw dat schuldgevoel probeert te verwerken.
Ik heb geen koorts, zie er niet slecht uit, maar ben zo moe en voel me zo slecht.
Is er nu niemand die weet wat er in mij omgaat ?
Neen, want zij die voordien geen rekening met je hielden, zullen het zeker nu ook niet doen.
ze weten immers niet waar je het over hebt.
Bespaar jezelf de illusie, en ga er vanuit dat niets nog hetzelfde zal zijn.
Je moet zelf uit deze put kruipen en zelf elke verandering in je leven creëren.
Je moet zelf de weg naar herstel bewandelen,
.....maar niet alleen.
Wij,
die ooit ook aan de streep stonden, alles verloren en opnieuw overeind kropen kunnen je helpen op te staan.
Wij, geven stress en burn-out een gezicht, een beeld, een begrip.
Laat je stem horen.
Samen doen we er wat aan.
